دیدگاه نیوز / حسن روحانی :روز ملی سینما ،۲۱ شهریور در شهرستانمان سوسنگرد گذشت، روزی که هیچ کس یادی از آن نکرد! از سالهایی نچندان دور که خانوادهای ما،پیر و جوان،هنرمند و ورزشکار،کشاورز و طلبه، معلم و پزشک، از همه اطیاف! ساختمانی بنام سینما آزادی ،ساعاتی خوش را برای آنان رقم میزد! و آنها را در یک ساختمان، جلوی صفحه ای پرنور قرار میداد تا ساعتی پرهیجان و آموزنده از فیلمهای مطرح کشور را برای آنان رسم کند.
(شهرمن سینما ندارد!!!)
سینما یکی از راه های دمکراسی در جهان هزاره سوم،برای الگو قرار دادن یک فرهنگ یا موضوع و برسی معایب و محاسن آن در قالب یک فیلم و تبادل فرهنگ وبسیاری از مسائل آموزشی که نقش بسزایی در جنگ نرم و پیشرفت یک منطقه دارد! از همه این موارد که بگذریم غفلت از اهمیت و ظرفیت سینما و عدم توجه به زیرساختهای آن در منطقه میتواند ما را از ویژگی ها و محاسن وجود سینما در شهرمان محروم سازد!.
چرایی محرومیت ده ها ساله منطقه از تک ساختمان خرابه و فرسوده امروزی (سینما) سوالی بود که همیشه دغدغه فکری هنرمندان ما، و مردمی بود که چندین سال قبل، ساعتی را در یک محل گرد هم جمع نموده بود، و تا کنون از متولیان امر اهمیتی و پیگیریی را مشاهده ننموده و سکوتی که سالهاست بابت این موضوع از ضعف مدیریت ها و سیاست های غلط حکمفرماست!!!.
با وجود حضور مسئولین استانی،رئیس حوزه سینمایی و هنری استان و… در اداره فرهنگ و ارشاد شهرستان مان سوسنگرد آنهم در روز سینما، متاسفانه هیچ موردی برای رفع این مشکل ده ها ساله ذکر نگردید! و کماکان باید آهن های درب و ساختمان ویرانه و زنگ زده! قفل بزرگ بر درب سینما آزادی سوسنگرد! را نظارگر باشیم!
(سینما آزادی!؛ آزاد نیست!!!)
برخلاف نام تک سینمای شهرستانهای دشت آزادگان و هویزه، سینمای ما هنوز اسیر و درگیر قفل زنگ زده و ساختمان در حال فروریختن است! هنوز مانند پرنده ای درقفس است که آزادی را نچیده! هنوز درد دارد و همدرد ندارد! سینمای ما دلش برای دانش آموزان دهه هفتاد تنگ شده ! دانش آموزانی که گاها حتی فیلمهای کمک آموزشی را در ساختمان سینما آزادی می دیدند!
آزادی؛(سینما آزادی)دلش برای خنده های خانواده ها، بغض مردانه هنرمندان، صف تهیه بلیت،سیدعباس متولی سینما، دلش برای صدای تخمه شکستنها و نگاهای خیره به تصویر، و همه صحنه های قشنگ آن روزها تنگ شده!!!
اخبار ضد و نقیض افتتاح سینما در شهرستان در سالهای اخیر بصورت مکرر ،یک شبه تاروپود میشد! و بهانه ی نبود تماشاگر و اعتبارات و هزاران دلیل واهی دیگر عذری نبود که پذیرفتن آن مورد قبول واقع گردد! و تک جایگاه فرهنگی تفریحی شهرستان تار عنکبوت بر پرده آن اکران گردد! و صدای جیرجیرکها در سکوت سرد ساختمان آن بپیچد!!
پایان حرف دل نگارنده این است که امیدوارانه در روز سینما، برای ( آزادی ) دعا کنیم! که روزی غربتش به اتمام برسد و نور بر صحنه خاموشش بزند!!!
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
بدون نظر! اولین نفر باشید