در مورد یائسگی زنان گفتید و خندیدید، بعدش چه شد؟!

ابوالقاسم طالبی، در برنامه هفت تلویزیون مهمان بهروز افخمی بود و جملاتی را علیه زنان سینمای ایران بر زبان راند که جنجال آفرین شد.

طالبی، با لحنی تمسخرآمیز و قابل تأمل از رابطه «یائسگی» زنان سینماگر ایرانی و تبدیل شدن آن‌ها به معترض نهاد‌های رسمی سخن گفت. او گفت: «انگار بعضی از زنان سلبریتی یائسه شدن را تقصیر جمهوری اسلامی می‌دانند. تا سنشان از ۵۰ سال بالاتر می‌رود، روسری خود را برمی دارند و به جمهوری اسلامی فحش می‌دهند… تا دیروز جوان‌تر بودید و روی بورس بودید. خب هرکسی یک دورانی دارد؛ چرا به جمهوری اسلامی فحش می‌دهید؟»

در واکنش به این سخنان بهروز افخمی (مجری برنامه هفت) نیشخند معناداری می‌زند، تا تایید کرده باشد. این ویدئو یک دقیقه‌ای، را شاید همه دیده و بسیاری نیز به آن واکنش نشان داده باشند. شاید حالا بسیاری از کودکان این سرزمین نیز که نمی‌دانستند یائسگی چیست، این ویدئو را دیده باشند.

بیشتر واکنش‌ها، ویدئو را لبریز از جنسیت‌زدگی، تحقیر و توهین به شأن زنان قلمداد کرده‌اند. تلویزیون ملی قرار است رسالت فرهنگ‌سازی و جامعه‌پذیری صحیح را عهده‌دار باشد پس چرا طالبی وقتی می‌خواهد زنان سینماگر منتقد را مورد عتاب قرار دهد، یکی از دوره‌های طبیعی زندگی زنان را دستاویز قرار می‌دهد.

آن‌چه اتفاق افتاده، جاری شدن خشم از این اظهارات است. به نظر می‌رسد کمتر زن و مردی بوده باشد که از اظهارات طالبی برداشت توهین‌آمیز نکرده باشد. در این میانه، پرسش قابل طرح این است که آورده حضور طالبی و طالبی‌ها در صداوسیمای ملی چیست؟ در روز‌هایی که کشور، بیش از هر مقطع دیگری به آرامش نیاز دارد، طالبی‌ها نقش‌شان چه خواهد بود؟

 آن‌چه ویدئو یک دقیقه‌ای اظهارات طالبی را برجسته می‌کند، «زمان» است. او زمانی جامعه زنان سینماگر و منتقد را خطاب قرار می‌دهد که کشور یک دوره حساس از بحران را سپری کرده است. مدتی ناآرامی بر کشور سایه افکنده بود و هنوز تبعات آن سنگینی می‌کند. از قضای روزگار گرانیگاه اصلی موج جدید اعتراضات «زنان» نیز بوده‌اند.

در ماه‌های گذشته بیش از هر مقطع دیگری، ضرورت اصلاح روند و سیاست‌گذاری‌ها احساس شده است. ناظران سیاسی و حتی اکثریت قاطع افراد نزدیک به حلقه قدرت نیز بر لزوم بازگشت آرامش به جامعه صحه گذاشته‌اند. بار‌ها از انجام اصلاحات و افق‌گشایی برای بازگشت وضعیت عادی به جامعه سخن گفته شده. حتی بالاترین مقام‌های رسمی کشور نیز گام‌هایی جدی را در راستای تحقق چنین امری برداشته‌اند.

در چنین بستری، بهروز افخمی که ژست بر هم زننده بازی سینماگران را بر خود گرفته، طالبی را فرا خوانده تا با معیار‌های خودپنداشته‌اش، منتقدان حوزه سینما را کیش‌ومات کند. حالا نه تنها این هدف محقق نشده، بلکه دایره چنددسته‌گی بازیگران نیز دو چندان شده است. تنها کافیست نگاهی به واکنش بازیگران، کانون کارگردانان سینمای ایران، هیئت مدیره خانه سینما و کاربران شبکه‌های مجازی به اظهارات طالبی انداخته شود. زبان و سطح واکنش‌ها به خوبی نشان می‌دهد نه تنها زنان سینمای ایران آچمز نشدند، بلکه برآیند اظهارات خشم فزآینده سلبریتی‌ها و عموم جامعه بود.

آورده طالبی و برنامه هفت افخمی، چنین بوده است: «نفرت‌افکنی و تنش‌افروزی در جامعه.» زبان و کنش آن‌ها، بازی در زمین جریانی است که خواستار تداوم ناآرامی‌ها در کشور است. جریانی که بازگشت وضعیت عادی به کشور را باختی برای خود می‌پندارد. سخنان طالبی و خنده افخمی، تنها و تنها آب در آسیاب طرفداران تداوم بی‌ثباتی می‌ریزد.

تلویزیون ملی، رسالت‌اش اشاعه اخلاق‌مداری، اصلاح الگو‌های نادرست، فرهنگ سازی و تزریق آرامش به جامعه است و نه اشاعه نفرت و تنش. مساله این است، در وضعیتی که بسیاری از چهره‌های محبوب و جریان‌ساز برای نسل نو جامعه ایرانی، از رسانه ملی کنار گذاشته شده‌اند، برنامه «هفت» و «افخمی» در میدان کدام نیرو‌ها بازی می‌کنند؟ توهین به دوره‌ای طبیعی از زندگی نیمی از جمعیت کشور، دستاورداش چیست و به کام کیست؟ آیا بهتر نیست که برنامه هفت حداقل در شرایط حساس کنونی کشور روی فرم سکوت قرار بگیرد؟!

دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید