به قلم علی هاجری
چندسالی است حرکت عظیم راهیان نور در کشور آغاز شده که به بازدید مردم از مناطق عملیاتی جنگ تحمیلی اختصاص دارد و این حرکت مورد تایید مقام معظم رهبری نیز قرار گرفته است. در این میان استان خوزستان شاید بیشترین بازدید را در طول سال به خود می بیند اما ذکر چند نکته که در این میان به طور سهوی یا عمدی مورد غفلت قرار گرفته مهم می نماید.
ابتدا باید گفت که راهیان نور به مثابه زائرینی هستند که از مناطق عملیاتی که نقش زیارتگاه را دارند بازدید می کنند و زائر همانطور که از اسمش پیداست یک گردشکر نیز محسوب می شود. شهرهایی چون مشهد مقدس و قم که اماکن زیارتی محسوب می شوند و همه سالی زائرینی از سراسر دنیا دارند که این زائرین حکم گردشگر را داشته و با خود کلی پول و ارز به این اماکن آورده و موجب رونق اقتصادی و اشتغال زایی برای مردم این شهرها نیز شده است اما آیا خوزستان نیز با این همه زائر میلیونی در سال از این امکان برخوردار است؟
اولین پرسشی که ممکن است مطرح شود این است که شهدا فرق دارند و نباید این طور و با دید اقتصادی به آن نگاه کرد اما آیا مقام شهدا از امام معصومی چون امام رضا (ع) بالاتر است؟ پس چرا زیارت در مشهد هم با دید اقتصادی نگاه می شود؟؟؟
اما مخارجی که ما به عنوان زائر برای رفتن به مشهد یا قم انجام می دهیم به این قرار است که اول هزینه رفت و آمد که یا هواپیما یا قطار یا اتوبوس و یا ماشین شخصی است را متحمل می شویم که این نیز باعث اشتغال زایی تعدادی آدم در این بخش می شود دوم هزینه اقامت در هتل یا مسافرخانه است که این نیزتوسط خود مردم مشهد اداره می شود و صنعت هتل داری و مسافرخانه ها در قم و مشهد نیز کلی اشتغال زایی برای مردم این شهرها ایجاد کرده است و سوم هزینه خوراک است که الا ماشاالله رستوران و اغذیه فروشی وجود دارد که همه برای مردم اشتغال زایی ایجاد کرده است و خرید سوغات و مغازه ها هم که ۲۴ ساعته در مشهد و قم اطراف حرم باز می باشند و خدا می داند چرخ اقتصادی چندین هزار خانوار را می چرخاند. این شد چرخه اقتصادی یک شهر زیارتی که توسط زائرین تامین می شود و کلی اشتغال زایی برای مردم این شهرها وهمچنین مردم دیگر شهرها که به طرق مختلف ایجاد کرده است.
حال برویم سراغ خوزستان مظلوم و ببینیم سهم مردم از این زائرین راهیان نور چقدر است. اول ایاب و ذهاب است که تمامی با اتوبوس های جوان سیر ایثار که متعلق به سپاه پاسداران است انجام می شود و لذا از این ناحیه پولی در جیب مردم نمی رود. دوم اسکان این زوار است که همگی یا در پادگان ها و اماکن مربوط به سپاه و نیروهای مسلح و یا اماکن دولتی انجام می شود و یا بعضی استان ها اقدام به ساخت اقامت گاه های دائمی در خاک خوزستان برای خود کرده اند و زائرین آن استان در اماکن استان خودشان اسکان داده می شوند (آیا خوزستان هم می تواند در استان های دیگر برای خود محل اسکان درست کند؟) و لذا از این طریق نیز پولی وارد جیب مردم نمی شود و صنعت هتل داری و مسافرخانه ها در خوزستان در این بخش کاملا صفر است. سوم خوراک و اغذیه است که اکثرا همه اقلام خوراکی را از شهر خود با اتوبوس ها می آورند و توسط آشپزهای کاروان در مناطق اسکان پخته می شود و یا از آشپزخانه های سپاه پاسداران تامین می شود و از این بخش نیز هیچ سودی به مردم خوزستان و بخش رستوران ها و اغذیه فروشی های مردمی وارد نمی شود. و چهارم سوغات و بازار هم که چه عرض کنم اصلا اتوبوس های راهیان نور وارد شهرهای خوزستان نمی شوند و تنها از مسیرهای مواصلاتی بیرون شهرها در مناطق عملیاتی تردد می کنند و لذا به بازارهای شهری نیز به هیچ عنوان ورود پیدا نمی کنند که اینجا نیز باید این سوال اساسی را پرسید که چرا راهیان نور وارد شهرها نمی شوند؟ مگر جنگ فقط در مناطق عملیاتی بود؟ مگر هویزه و سوسنگرد و بستان به اشغال بعثی ها در نیامد؟ مگر اهواز و آبادان و اندیمشک و دزفول مورد اصابت موشک و گلوله قرار نگرفت؟ مگر جنگ در شهر ها نبود؟ مگر در شهرها شهید ندادیم؟ پس چرا شهرها در بازدید راهیان نور قرار نمی گیرند؟
و اما دو نوع بازار هم در کنار مناطق عملیاتی وجود دارد که یکی بازار محلی مردم آن منطقه است که باید کیلومترها طی کنند و از شهر به مناطق عملیاتی بیایند تا اجناس خود را به معرض نمایش بگذارند و دوم هزینه برپایی غرفه ها و چادرها برای جلوگیری از باد و باران هم با خودشان است و تازه از همه مهمتر مسئولین کاروان به زائرین می گویند که از این بازارهای مناطق عملیاتی هم خرید نکنید. و اما بازار دوم کتاب و اقلام فرهنگی است که معمولا هیچ کدام خوزستانی نیستند و اکثرا از تهران و شهرهای بالا می باشند.
این بود خلاصه ای از بخش اقتصادی راهیان نور که منتظر پاسخ هستیم که چه فرقی بین خوزستان با مشهد و قم هست؟ چه اشکالی دارد اگر بگذارند ظرفیت اقتصادی راهیان نور برای مردم خوزستان در سال تولید و اشتغال فعال شود؟ چرا در هتل ها و مسافرخانه ها و زائر سراهای بخش خصوصی اسکان پیدا نکنند؟ چرا غذاها از آشپزخانه های خصوصی و مردمی تامین نشود؟ چرا از شهرها و بازارهای شهری بازدید نشود؟ چرا مدیریت مناطق عملیاتی خوزستان نباید در دست خود خوزستان باشد؟ چرا مردم مشهد و قم از ظرفیت زائران به خوبی در رونق اقتصادی استفاده می کنند و مردم خوزستان نباید بکنند؟ چرا ؟ چرا ؟ چرا؟ و چرا؟؟؟
| دیدگاه نیوز را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید | |||||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
بدون نظر! اولین نفر باشید